DE VAL VAN ARTEMIS

"Theos," jammerde ik. "Je maakt me bang."
Hij antwoordde niet, maar verkleinde de afstand tussen onze gekwelde lichamen, doofde het vuur maar niet de vlam.
Mijn ogen waren open, maar alles wat voor me lag was duisternis.
Mijn hart schokte als een gebroken slinger, bonkte tegen zijn kooi van botten, haperde bij het besef dat ik niets kon zien. Langzaam hief ik een trillende hand naar mijn gezicht.
Ik zag niets. Geen hand, helemaal niets.
Ik was blind. Ik was een mislukt laboratoriumexperiment.