Poskramiacz Ognia

„Zrób to jeszcze raz, śmiem cię wyzwać,” powiedział zimnym, niebezpiecznym, groźnym tonem, który sprawił, że spojrzałam na niego, chcąc go wyzwać.
Będąc sobą, nie mogłam się powstrzymać i zrobiłam to właśnie.
„Albo co?”
„Zmień ton, księżniczko, bo inaczej możesz wpaść w poważne kłopoty,” wyszeptał, a jego oddech musnął moje usta, wywołując dreszcze na całym ciele.
„Nie możesz mi mówić, co mam robić. Nie jesteś moim Alfą i nigdy ci się nie podporządkuję, zwłaszcza komuś, kto trzyma mnie w niewoli jak jakąś służącą,” wyplułam te słowa prosto w jego twarz, nie przejmując się, co może pomyśleć lub zrobić.
Byłam wściekła i miałam dość tego, że jako mój partner traktował mnie tak źle.
Uśmiech zagościł na jego ustach, a on wsunął swoje ciało między moje nogi, zaskakując mnie szybkim ruchem.
„Naprawdę, maleńka? Nie podporządkujesz się mi? Zobaczymy.”