Kaderin İplikleri

Ben sıradan bir garsonum, ama insanların kaderini görebiliyorum, Shifterlar dahil.
Tüm çocuklar gibi, birkaç günlükken büyü için test edildim. Belirli bir soyağacım bilinmediği ve büyüm tanımlanamadığı için, sağ üst kolumun etrafına zarif bir dönen desenle işaretlendim.
Büyüm var, testlerin gösterdiği gibi, ama bilinen hiçbir büyü türüyle örtüşmedi.
Bir ejderha Shifter gibi ateş püskürtemem, ya da beni sinirlendiren insanlara cadılar gibi lanet yapamam. Bir Simyacı gibi iksir yapamam veya bir Succubus gibi insanları baştan çıkaramam. Sahip olduğum gücü küçümsemek istemiyorum, ilginç ve hepsi, ama gerçekten çok etkileyici değil ve çoğu zaman oldukça işe yaramaz. Özel büyü yeteneğim kader ipliklerini görebilmek.
Hayat benim için zaten yeterince sıkıcı ve aklıma hiç gelmeyen şey, eşimin kaba, kibirli bir bela olması. O bir Alfa ve arkadaşımın ikiz kardeşi.
“Ne yapıyorsun? Burası benim evim, içeri giremezsin!” Sesimi güçlü tutmaya çalışıyorum ama o dönüp altın gözleriyle bana baktığında geri çekiliyorum. Bana verdiği bakış kibirli ve alışkanlık gereği gözlerimi hemen yere indiriyorum. Sonra kendimi tekrar yukarı bakmaya zorluyorum. Yukarı baktığımı fark etmiyor çünkü zaten benden başka yöne bakmış durumda. Kaba davranıyor, korktuğumu göstermeyi reddediyorum, korktuğum halde. Etrafına bakınıyor ve oturacak tek yerin iki sandalyeli küçük masa olduğunu fark edince masayı işaret ediyor.
“Otur.” diye emrediyor. Ona dik dik bakıyorum. Kim oluyor da bana böyle emir veriyor? Bu kadar sinir bozucu biri nasıl benim ruh eşim olabilir? Belki hala uyuyorum. Kolumu çimdikliyorum ve acının sızısıyla gözlerim yaşarıyor.