




-Proloog: eindes en begin
De Ballade van Rabena Price.
Rabena’s POV:
"Zijn de papieren klaar?" Zodra ik bevestiging kreeg, hing ik op met mijn advocaat. Terwijl ik in de ziekenhuiskamer zat, staarde ik wezenloos naar het bewolkte raam, de regen viel met bakken uit de lucht. Dat was perfect, het weer paste bij hoe ik me die dag voelde. Wachtend tot Damon zou verschijnen, keek ik weer op mijn telefoon.
"Nog steeds geen telefoontje van jou, hè?" Ik glimlachte met een emotieloos gevoel, Thomas had al die tijd niet om mij gegeven, waarom zou het nu anders zijn? Ik legde mijn hoofd terug op het kussen, denkend aan de tijd dat ik verlangde naar een andere relatie tussen hem en mij; tussen mij en mijn familie. Maar niet meer, binnenkort zouden deze mensen niets meer zijn dan een verlengde nachtmerrie waar ik eindelijk uit ontwaakt ben. Plotseling was er een klop op mijn deur die mij uit mijn gedachten haalde. Geschrokken keek ik op, Damon staarde me met een meelevende blik aan.
"Klaar om te gaan, kleine zus?" Damon wist beter dan wie dan ook hoeveel pijn ik de afgelopen jaren had geleden sinds ik weer in contact was gekomen met mijn familie. Glimlachend knikte ik en stond op. Vandaag zou zowel het einde als het begin van mijn leven zijn.