Badass in Vermomming

"Iedereen eruit," beval ik met opeengeklemde tanden. "Nu."
"Jade, ik moet je—" begon de verpleegster.
"ERUIT!" snauwde ik met zoveel kracht dat beide vrouwen naar de deur terugdeinsden.
Ooit gevreesd door de Schaduworganisatie die me had gedrogeerd om mijn vaardigheden na te bootsen in een beter controleerbare versie, was ik ontsnapt aan mijn boeien en had hun hele faciliteit opgeblazen, klaar om samen met mijn ontvoerders te sterven.
In plaats daarvan werd ik wakker in de ziekenboeg van een school, met vrouwen die om me heen ruzieden, hun stemmen doordringend in mijn schedel. Mijn uitbarsting verstijfde hen van schrik—duidelijk hadden ze zo'n reactie niet verwacht. Een van de vrouwen dreigde terwijl ze wegging, "We zullen dit gedrag bespreken als je thuis bent."
De bittere waarheid? Ik ben herboren in het lichaam van een zwaarlijvige, zwakke en naar verluidt domme middelbare scholiere. Haar leven is gevuld met pestkoppen en kwelgeesten die haar bestaan miserabel hebben gemaakt.
Maar ze hebben geen idee met wie ze nu te maken hebben.
Ik overleefde niet als 's werelds dodelijkste huurmoordenaar door iemand me te laten commanderen. En ik ben zeker niet van plan om daar nu mee te beginnen.