Read with BonusRead with Bonus

Hoofdstuk 139 - Oh, schatje. Het spijt me dat je bij ons vandaan moest wonen

"Kom op nou." Ik kreunde en stampte kinderachtig met mijn voeten. "Vertel het me gewoon; we zijn er al."

"Nee." Ze lachte naar me en liep voor me uit, haar tempo versnellend.

Met een kleine glimlach en een schudden van mijn hoofd versnelde ik ook mijn pas, terwijl ik probeerde haar in te halen. We k...