Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 887

ตัวอยะ่างแปล

หลังจากผ่านไปครู่ใหญ่ หลงไคเทียนถึงได้สติกลับคืนมา อดที่จะหัวเราะแห้งๆ ไม่ได้ เขาก็ไม่ใช่คนโง่ บทสนทนาของคนทั้งสองเมื่อครู่นี้ เขาก็พอจะเข้าใจได้แล้ว ที่แท้ไอ้หนุ่มตระกูลหลินนั่นตั้งใจฟังเสี่ยวหลิงหลงเล่นเปียโนสินะ?

แต่หลงไคเทียนก็ไม่ได้โง่ คนทั้งสองนี้ต้องรู้จักกันแน่ๆ

สำหรับคำพูด...