ลูกเขยผู้ทรงอำนาจ

บทที่ 5

เซินซีเยี่ยนกับความลับของบริษัทจิ่วโจว

เซินซีเยี่ยนยืนอยู่หน้าประตูบริษัทจิ่วโจว เธอยังไม่อยากเชื่อเลยว่าตัวเองถูกไล่ออกมาแบบนี้! ในใจของเซินซีเยี่ยนรู้สึกหม่นหมองอย่างที่สุด เธอคิดไม่ออกเลยว่าทำไมเจียงเสี่ยวหมิงที่เคยมีท่าทีดีกับเธอมาก ตอนนี้ถึงกับไม่อยากเจอหน้าเธอสักนิด

เธอยังจำได้ว่าเมื่อปีที่แล้ว ทุกครั้งที่เธอมาที่บริษัทจิ่วโจว เจียงเสี่ยวหมิงล้วนสุภาพกับเธอมาก

เซินซีเยี่ยนกลับมาที่บริษัทอย่างเลื่อนลอย พอทุกคนในบริษัทเห็นสีหน้าของเธอ ต่างก็รู้สึกใจหายวาบ ผู้จัดการแผนกขายถามอย่างระมัดระวังว่า "คุณเซิน เป็นยังไงบ้างคะ? ท่านเจียงว่ายังไง?"

เซินซีเยี่ยนส่ายหน้าอย่างสิ้นหวัง พูดเนิบช้าว่า "ฉันไม่ได้เจอเจียงเสี่ยวหมิงเลย ฉันโทรหาเขา เขาบล็อกเบอร์ฉันเลย วีแชทก็บล็อกด้วย"

ผู้จัดการแผนกขายตัวสั่น ขมวดคิ้วอย่างหนัก หลังจากผ่านไปสักพัก เธอก็เงยหน้าขึ้นมาเหมือนนึกอะไรได้ รีบถามเซินซีเยี่ยนว่า "คุณเซิน ตอนที่เซ็นสัญญากับบริษัทจิ่วโจวนั้น ใครช่วยคุณหรอคะ? ดิฉันจำได้ว่าเคยถามคุณ คุณไม่ได้รู้จักเจียงเสี่ยวหมิงใช่ไหมคะ?"

เซินซีเยี่ยนได้ยินคำถามก็เงยหน้าขึ้น ดวงตาเป็นประกายวาบ "ใช่ค่ะ ฉันไม่รู้จักเจียงเสี่ยวหมิง แต่เขากลับเซ็นสัญญากับฉันโดยตรง และยังสุภาพกับฉันมากด้วย ต้องมีคนช่วยฉันแน่ๆ"

ผู้จัดการแผนกขายตาเป็นประกาย รีบพูดว่า "งั้นซีเยี่ยน รีบนึกสิคะ รีบนึกให้ออกว่าใครช่วยคุณ แล้วค่อยไปหาเขา"

เซินซีเยี่ยนพยักหน้าหนักๆ เธอเริ่มนึกถึงคนที่อาจจะช่วยเธอได้ หลายปีในเมืองหนานเจียงนี้ เธอก็รู้จักคนไม่น้อย แต่คิดไปคิดมาก็นึกไม่ออกอยู่ดี

"ขอฉันคิดดูก่อนนะ ตอนนี้สมองฉันยุ่งมาก ฉัน...ฉันออกไปเดินเล่นก่อน" เซินซีเยี่ยนพูดเนิบๆ

เซินซีเยี่ยนออกจากบริษัทตระกูลเซิน เดินไปคิดไป เดินไปเรื่อยๆ จนมาถึงหน้าบ้าน พอดีเห็นหวังซูเฟินกำลังจะออกไปเล่นไพ่นกกระจอก พอเซินซีเยี่ยนเห็นหวังซูเฟิน ดวงตาก็เป็นประกาย! เธอนึกขึ้นได้ทันทีว่า ตอนนั้นหวังซูเฟินเป็นคนบอกให้เธอไปเจรจากับบริษัทจิ่วโจว!

พอนึกได้ เซินซีเยี่ยนถึงกับหายใจถี่ รีบวิ่งไปหาหวังซูเฟิน คว้าข้อมือของหวังซูเฟินไว้แล้วพูดว่า "แม่คะ อย่าเพิ่งไป บริษัทมีปัญหาแล้ว บริษัทจิ่วโจวยกเลิกความร่วมมือทั้งหมดกับบริษัทเรา! บริษัทกำลังจะล้มละลาย สัญญากับบริษัทจิ่วโจวที่แม้แต่ลุงใหญ่ยังเจรจาไม่สำเร็จ แต่แม่กลับให้หนูไปเจรจา แม่รู้จักคนในบริษัทจิ่วโจวใช่ไหมคะ? บอกหนูเร็วค่ะ!"

หวังซูเฟินใจหายวาบ รีบถามอย่างร้อนรนว่า "ลูก เมื่อกี้ลูกพูดว่าอะไรนะ? บริษัทจิ่วโจวยกเลิกความร่วมมือกับบริษัทลูกหมดแล้วเหรอ? บริษัทจะล้มละลายเหรอ? อย่าหลอกแม่นะ?"

เซินซีเยี่ยนร้อนใจจนแทบบ้า รีบพูดว่า "แม่คะ เรื่องใหญ่ขนาดนี้ หนูจะหลอกแม่ทำไมล่ะ? เรื่องนี้เร่งด่วนมากแล้ว เงินบริษัทลงทุนไปกับโครงการหมดแล้ว ถ้าบริษัทจิ่วโจวยืนยันจะถอนทุน พวกเราก็จบเลย... เอาเถอะค่ะ ไม่พูดเรื่องนี้แล้ว แม่รีบบอกหนูสิคะ แม่รู้จักคนในบริษัทจิ่วโจวใช่ไหม? แม่รีบไปหาพวกเขาสิคะ"

แต่หวังซูเฟินกลับไม่ขยับ ใบหน้าซีดขาว เธอพูดอย่างไร้วิญญาณว่า "แม่...แม่ไม่รู้จักคนในบริษัทจิ่วโจวนะ ถ้า...ถ้าแม่รู้จัก บ้านเรารวยไปนานแล้ว"

"แล้วทำไมแม่ถึงให้หนูไปเจรจากับบริษัทจิ่วโจวล่ะคะ?" เซินซีเยี่ยนถามอย่างร้อนรน

"แม่...แม่มีคนบอกให้ลูกไปเจรจา แต่มันเป็นไปไม่ได้นะ ไม่มีทางเป็นเขาแน่ๆ" หวังซูเฟินหน้าซีดลงกว่าเดิม เพราะเธอนึกถึงเรื่องที่น่ากลัวขึ้นมา! แต่เธอก็ไม่แน่ใจ! คือเมื่อปีที่แล้ว ตอนที่เซินซีเยี่ยนโทรมาบ่นเรื่องความร่วมมือกับบริษัทจิ่วโจว หวังซูเฟินบังเอิญได้ยินพอดี ตอนนั้นลินหาว ลูกเขยที่เธอดูถูกที่สุด บอกกับเธอว่าเขามีเพื่อนอยู่ในบริษัทจิ่วโจวที่อาจช่วยได้ หวังซูเฟินเลยบอกเซินซีเยี่ยนไป แต่ไม่ได้พูดถึงความช่วยเหลือของลินหาวเลย

ไม่แปลกที่หวังซูเฟินไม่เชื่อ เพราะหลังจากที่ลินหาวพูดกับเธอไปครึ่งชั่วโมง เซินซีเยี่ยนก็เซ็นสัญญาเรียบร้อยแล้ว เธอไม่เชื่อว่าในเวลาสั้นๆ แค่นั้น ลินหาวจะช่วยลูกสาวจัดการกับบริษัทจิ่วโจวได้! มันเป็นไปไม่ได้ชัดๆ!

"แม่คะ! รีบบอกสิคะ ใครกันแน่... ถ้าบริษัทล้มละลาย บ้านที่เราอยู่ รถที่เราขับ ทุกอย่างจะถูกยึดนะคะ!" เซินซีเยี่ยนร้องไห้ด้วยความร้อนใจ

หวังซูเฟินพูดติดอ่าง "ลูก อย่าร้อนใจนะ คือ...ลินหาว ตอนที่ลูกโทรมาหาแม่ ลินหาวบังเอิญได้ยินพอดี เขาบอกแม่ว่าให้ลูกไปเจรจากับบริษัทจิ่วโจวโดยตรง เขามีเพื่อนทำงานที่นั่น แต่...แต่มันเป็นไปไม่ได้นะ ไอ้บ้านนอกนั่น ไอ้ไร้ประโยชน์นั่น จะไปรู้จักผู้บริหารบริษัทจิ่วโจวได้ยังไง? เรื่องนี้เป็นไปไม่ได้หรอก ไม่มีทางเป็นเขาที่ช่วยหรอก!"

เซินซีเยี่ยนได้ยินแล้วถึงกับถอยหลังไปสองก้าว สิ่งแรกที่ผุดขึ้นในหัวเธอก็เหมือนกับหวังซูเฟิน สามีไร้ค่าคนนั้นของเธอ จะเป็นไปได้ยังไง?

"แม่คะ ลองคิดดีๆ อีกทีนะ นอกจากลินหาวแล้ว แม่เคยพูดกับคนอื่นอีกไหม?" เซินซีเยี่ยนถามอย่างไม่ยอมแพ้

หวังซูเฟินส่ายหน้า "ตอนที่ลูกโทรมาบ่นกับแม่ ในบ้านมีแค่แม่กับลินหาวสองคน แม่ไม่ได้ออกไปไหนเลยนะ นอกจากลินหาวแล้ว แม่ไม่ได้พูดกับใครเลย"

เซินซีเยี่ยนรู้สึกใจหายวาบ จริงหรือ? จริงหรือที่เป็นลินหาว คนไร้ค่าคนนั้น? แต่จะเป็นไปได้ยังไง? ลินหาวยังไม่มีงานทำที่เป็นเรื่องเป็นราวด้วยซ้ำ!