Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 202

ไทลิท-โปร: บทแปลวรรณกรรมจีน-ไทย

"พอเถอะที่รัก อย่าร้องไห้แล้ว เราควรไปทักทายทุกคนได้แล้ว" หลินหาวกอดเสินซีเยี่ยนไว้บนเวทีเป็นเวลาเกือบสิบนาที กว่าอารมณ์ของเธอจะสงบลง

"หา? แต่เครื่องสำอางฉันคงเลอะหมดแล้ว แถมเมื่อกี้ก็น่าอายจะตาย ฉันจะไปเผชิญหน้ากับคนพวกนั้นได้ยังไง ฮือๆๆ สามี ฉันทำให้คุณขายหน้าแล...