Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 1302

ชิงหยาคอยอยู่เรื่อยไป แต่ก็ไม่เห็นเสี่ยวกวยกลับมาสักที จนกระทั่งฟ้าสาง ก็ยังคงไม่เห็นเสี่ยวกวยกลับมา

ตอนนี้แม้เธอจะยังคงคลุ้มคลั่ง แต่รู้สึกว่าจิตใจดีขึ้นมาก เธอไม่ได้สังเกตว่าม่านความหม่นหมองที่เคยปกคลุมใบหน้าได้สลายไปแล้ว รอยประทับระหว่างคิ้วก็หายไปด้วย การเลี้ยงสิ่งเหล่านี้เป็นการผิดครรลองธรรมชา...