Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 1200

ลิ่นห่าวมองร่างของหลิงอวิ๋นที่อยู่ในอ้อมกอดด้วยสายตาเลื่อนลอย เลือดของนางได้ย้อมเสื้อของเขาจนแดงชุ่ม

ใบหน้าของหลิงอวิ๋นกลับเปื้อนรอยยิ้มงดงามดุจบุปผา นางยื่นมือที่อ่อนแรงออกมาลูบแก้มของลิ่นห่าวเบาๆ แล้วกล่าวเสียงแผ่วว่า "อย่าเสียใจไปเลย ที่จริงเจ้าก็รู้อยู่แล้วไม่ใช่หรือว่าข้าต้องตาย? และการจากไปขอ...