Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 88

เป็นภาษาไทย

ปานจุ้นเจี๋ยถือพวงมาลัยด้วยมือเดียวอย่างคล่องแคล่ว อีกมือหนึ่งเอื้อมไปบีบแก้มของซุนอวี่โหรวอย่างหยอกเย้า พลางยิ้มพูดว่า

"เธอไม่บอก ฉันไม่บอก แล้วเขาจะรู้ได้ยังไง? อีกอย่าง แม่ฉันยุ่งกับการดูแลตัวเองขนาดนั้น เธอจะมีเวลามาตรวจสอบฉันเหรอ? ไปกันเถอะ!"

เหมือนที่ปานจุ้นเจี๋ยคาดไว้ ถังหรงหรง...