Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 642

ฉินหรูซินนั่งอยู่บนเก้าอี้ หัวเราะเสียงขื่นๆ น้ำตาเอ่อคลอดวงตา ครู่หนึ่งผ่านไป อารมณ์ที่กดไว้ก็ไม่อาจควบคุมได้อีกต่อไป ในที่สุดก็ระเบิดออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ เริ่มร้องไห้โฮออกมา กำปั้นเล็กๆ นุ่มนิ่มทุบโต๊ะอย่างแรง ร้องตะโกนว่า "หมู่ไท่ไป๋ นายมันคนเลว นายมันคนเลว นายมันผู้ชายเลวๆ... ฮือๆ... นายมันคนเล...