Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 556

สายตาของชายหนุ่มดูหม่นหมอง เสียงทุ้มต่ำราวกับเมฆทมิฬที่ไม่ยอมสลายตัว ทุกคนรอบข้างเขาต่างรู้ดีว่า ตอนที่ลี่เมี่ยวเหรินทำท่าสุดท้ายของการเต้นและถูกฟางรุ่ยโอบกอดไว้นั้น ดวงตาของเขาได้เปล่งประกายคมกริบขึ้นมาแล้ว บุหรี่มวนดีๆ ถูกบีบจนแหลกละเอียด แม้กระทั่งเสียงแหวนหยกที่เสียดสีกับราวกั้นก็ยังได้ยินชัดเจน...