ปราชญ์แพทย์ผู้ศักดิ์สิทธิ์

บทที่ 445

ฟางรุ่ยจ้องเจียงหนิงด้วยสายตาตกตะลึง ครู่หนึ่งผ่านไปจึงพูดเสียงอ่อย "เธอไม่ได้ล้อฉันใช่ไหม จะให้ฉันลงน้ำจริงๆ เหรอ ฉันเป็นเป็ดบกตัวเป็นๆ เลยนะ"

"ก็เพราะอย่างนั้นไง" เจียงหนิงยิ้มอย่างสนุกสนาน "การสอนให้นายว่ายน้ำเป็นเรื่องจำเป็น"

"แต่ว่า..."

"ไม่มีแต่!" เจียงหนิงก้มตัวลงมา สีหน้าเคร่งขรึม ชี้นิ้ว...