Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 426

เวลาผ่านไปนานเท่าไรไม่รู้ อาหารถูกเสิร์ฟครบ แก้วไวน์ทรงสูงสองใบเต็มไปด้วยไวน์แดง เจียงหนิงแกว่งแก้วอย่างสง่างาม หญิงงาม ริมฝีปากแดง ไวน์แดงนุ่มละมุนค่อยๆ ไหลผ่านลำคอของเธอ เจียงหนิงเม้มปากด้วยสีหน้าเปี่ยมสุข ผู้หญิงที่ดื่มไวน์ได้ถึงขั้นนี้ ฝ่างรุ่ยที่ดื่มได้แค่เหล้าขาวย่อมรู้สึกอับอาย เรื่องเหล้าขาว...