Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 314

ณ โรงพยาบาลประชาชนที่สองแห่งเมืองเป่ยไห่ ซูเฉินมองดูโจวจื่อหยุนที่ถูกเข็นเข้าห้องผ่าตัด น้ำตาไหลอาบลงมาอย่างเงียบงัน บนใบหน้าของเธอไม่มีอารมณ์อื่นใดนอกจากความโศกเศร้า ริมฝีปากสีแดงที่เม้มแน่นราวกับกำลังพยายามข่มกลั้นความอยากร้องไห้ออกมา

หนึ่งชั่วโมงก่อนหน้านี้ ซูเฉินได้รับโทรศัพท์จากพ่อแม่ของหนานหน...