Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 292

ฝางเหรย์ยิ้มเล็กน้อย พูดว่า "พอเถอะ เลิกพูดเรื่อยเปื่อยได้แล้ว"

"เอ๊ะๆๆ" หลี่เสี่ยวเหว่ยหัวเราะ

"ไปขอโทษคุณหนูคนนั้นซะ แล้วก็ขอโทษคุณฝางด้วย ปากไม่มีงาช้าง กลับไปให้พี่ชายจัดการเอาเองแล้วกัน" ฝางเหรย์พูดอย่างหงุดหงิดพลางตบหลังเขาเบาๆ ไอ้หนุ่มคนนี้อายุแค่สิบแปดสิบเก้า แต่กลับรู้อะไรมากมาย โลกนี้เ...