Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 140

เสียงของชายชราไม่ดังนัก แต่ก็มากพอที่จะส่งผ่านไมโครโฟนไปถึงหูของทุกคนในที่นั้น

ผู้บริหารบนเวทีต่างมองหน้ากันเลิ่กลั่ก ขณะที่นักศึกษาด้านล่างพากันซุบซิบ

ชายชราถือไมโครโฟนด้วยมือข้างหนึ่ง อีกมือยังคงไพล่หลัง แว่นสายตายาวหนาเตอะ ยิ้มมองใบหน้าอันเปี่ยมด้วยความหนุ่มสาวด้านล่างเวที โดยไม่สนใจเสียงอึกทึก...