Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 125

สายลมยามค่ำพัดโชย ฝั่งหนึ่งซ้ายอีกฝั่งขวาของฟางรุ่ยคือสองสาวน้อย หลินอวี้ถงเกาะแขนฟางรุ่ยอย่างสนิทสนม ส่วนหลินซูอี้ไม่กล้าเช่นนั้น ซ้ำยังใช้ดวงตางามจ้องน้องสาวตัวเองเป็นระยะ

หลินอวี้ถงเรียกฟางรุ่ยว่าพี่ฟางทุกคำพูด จนฟางรุ่ยรู้สึกอ่อนระทวยไปถึงกระดูก ใบหน้าสดใสเปล่งปลั่งของสาวน้อยทั้งสองโบกพัดไปมาตร...