Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 232

เขาแผ่ประสาทสัมผัสออกไป ในห้วงความคิดปรากฏตำแหน่งของยามรักษาการณ์ทั้งหมดอย่างชัดเจน เขาย่องเข้าไปอย่างไร้สุ้มเสียง จัดการคนที่ซ่อนอยู่หลังพุ่มไม้ แล้วยัดร่างไว้ในพุ่มไม้นั้น

จากนั้นเขาย่องไปหายามอีกคนที่ซ่อนอยู่ข้างแนวต้นไม้ประดับ แตะไหล่เบาๆ ยามคนนั้นตกใจจะชักปืน แต่สายเกินไปเสียแล้ว ความเจ็บปวดแล...