เกมแห่งความไร้เดียงสา

บทที่ 72

ยานเฉินหายใจหอบ แม้เพียงแค่ปลายอวัยวะของเขาได้สัมผัสกับริมประตูสวรรค์อันอุดมสมบูรณ์ของนาง ไม่ได้ล่วงล้ำเข้าไปข้างใน แต่ความรู้สึกนั้นก็เหนือกว่าการเพียงแค่เล้าโลมภายนอกมากนัก

ฟางรั่วหลิวถูกยานเฉินยั่วเย้าไม่หยุด จนกระทั่งความชุ่มชื้นเริ่มไหลเอ่อ เธอจะทนรับความรู้สึกนี้ได้อย่างไร จึงพยายามตอบสนองยาน...