Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 71

เสียงเย็นเยียบดุจน้ำแข็งใต้ทะเลลึกพันฟุต หนาวเหน็บจนทำให้หัวใจสั่นสะท้าน

หยุนเฟยก้มหน้า สองมือกำแน่นวางไว้สองข้างลำตัว เส้นเอ็นสีอ่อนปูดขึ้นเล็กน้อย ร่างกายสั่นเทาเบาๆ ขนตายาวหลุบต่ำ หยาดน้ำตาขนาดเท่าเมล็ดถั่วร่วงหล่นลงมาราวกับสร้อยไข่มุกที่ขาดสาย

เธอตะโกนอย่างสุดกำลัง ดึงสวีจิ้งซูที่นั่งอยู่ข้างๆ...