รอยยิ้มของเธอเหมือนลูกอม

บทที่ 38

สึจิงซูที่วิ่งเหยาะๆ กลับบ้านรู้สึกเหมือนอาหารไม่ย่อย เมื่อพิงประตู ใบหน้ายังแดงระเรื่อจากการออกกำลังกาย ความร้อนยังไม่จางหาย

เธอรวบสมาธิครู่หนึ่ง หยิบโทรศัพท์ออกมา แล้วทิ้งตัวลงนอนคว่ำบนเตียง

จังหวะนั้นเอง หน้าจอสั่นเบาๆ เป็นข้อความจากชูโย่วหนิง

"ถึงบ้านหรือยัง?"

สึจิงซูจัดท่านั่งให้เรียบร้อย แ...