Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 31

สวี่จิ้งซูตัดสินใจเล่นละครต่อไปจนจบ ใครจะรู้ว่าเธอได้ความกล้าหาญนี้มาจากไหน เธอจ้องตาชูโย่วหนิงเงียบๆ แล้วพูดอ้อมแอ้มอย่างที่ไม่ค่อยได้พูด "ดีใจก็ดีใจ แต่ระยะห่างสร้างความงาม เพื่อมิตรภาพของเราจะได้ยืนยาวหมื่นปี เราก็ควรจะเดินตามเส้นทางปกติไปก็พอ"

ดวงตาสีดำของชูโย่วหนิงมีประกายวูบไหว เขานิ่งไปครู่ห...