รอยยิ้มของเธอเหมือนลูกอม

บทที่ 30

สถานีรถไฟใต้ดินยามค่ำคืนยังคงแออัดเช่นเคย แต่โชคดีที่ตอนขึ้นรถไฟมีคนลงพอดีตรงที่จับราวเกาะ ชูโย่วหนิงจึงจับจองพื้นที่ให้สวีจิ้งซูนั่ง ส่วนตัวเองพิงอยู่ที่ราวเกาะด้านข้าง

ประตูรถเปิดปิดเป็นระยะ มีคนขึ้นมาคนลงไป บรรยากาศไม่ถึงกับอึกทึกแต่ก็ไม่เงียบสนิท

ชูโย่วหนิงก้มลงดูโทรศัพท์มือถือสักพัก แล้วจึง...