รอยยิ้มของเธอเหมือนลูกอม

บทที่ 270

วันรุ่งขึ้น

เครื่องบินของชูโย่วหนิงจะออกเวลาสิบโมงเช้า ซูจิ้งชูมีคลาสเรียน แต่เธอยืนกรานจะมาส่งเขาที่สนามบินจนเขาใจอ่อนยอมตามใจ

เครื่องบินค่อยๆ ทะยานขึ้นฟ้า แล่นผ่านสายตาไปในพริบตา ซูจิ้งชูยืนอยู่หน้ากระจกบานใหญ่ จ้องมองก้อนเมฆขาวที่ลอยอยู่ขอบฟ้า ผ่านไปนานเท่าไรไม่อาจรู้ได้ เธอสูดลมหายใจลึก ฝืนย...