Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 264

ยามดึก

ในความง่วงงุนกึ่งหลับกึ่งตื่น สุรางค์ชุลีคล้ายได้ยินเสียงกุญแจประตูแว่วๆ เธอครางเบาๆ พลิกตัว แต่เพราะความเหนื่อยล้าทำให้ไม่อาจลืมตาขึ้นมาได้

ทันใดนั้น เธอถูกโอบกอดด้วยอ้อมแขนที่เย็นเฉียบเล็กน้อย

เธอผลักไสด้วยสัญชาตญาณ ตาพร่าเลือนด้วยความง่วง พยายามมองว่าใครกันที่มา

"ฉันเอง" เสียงทุ้มของ...