รอยยิ้มของเธอเหมือนลูกอม

บทที่ 251

ม่านหน้าต่างหนาทึบทำให้ห้องมืดสนิท มีเพียงแสงสว่างเล็กน้อยลอดผ่านช่องม่านที่ปิดไม่สนิท ทอดเป็นเส้นแสงบางยาวบนพื้น

สุ่ยจิ้งซูพลิกตัวบนเตียง จ้องมองอากาศว่างเปล่าด้วยสายตาเลื่อนลอย คนที่เคยอยู่ข้างกายไม่อยู่แล้ว เหลือเพียงไออุ่นจางๆ ในผ้าห่ม

เมื่อคืนคุณชูทำตามที่พูดจริงๆ เขาเพียงแค่กอดเธอแล้วไม่ได...