รอยยิ้มของเธอเหมือนลูกอม

บทที่ 232

วรรณกรรมจีน

โลเฮินพักอยู่อีกไม่กี่วัน เนื่องจากสวีจิ้งซูบอกว่าอยากอยู่ที่เมืองชิงในช่วงปิดเทอม เธอจึงไม่รั้งอีกต่อไป และในบ่ายวันที่อากาศแจ่มใสวันหนึ่ง คนขับรถจากบ้านก็มารับเธอกลับไป

เย็นวันนั้น สวีจิ้งซูอยู่บ้านคนเดียว จู่ๆ ก็ได้ยินเสียงกริ่งประตูดังขึ้น เมื่อวิ่งไปเปิดประตูก็พบกับกู่เมี่ยนและกู่...