Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 227

จากนวนียายจีน

เมื่อซูจิ่งซูและหลินรั่งออกมาจากห้องคอมพิวเตอร์ ดวงอาทิตย์ยังคงลอยเด่นอยู่กลางฟ้า ความแตกต่างระหว่างอากาศเย็นในห้องกับความร้อนอบอ้าวภายนอกช่างชัดเจน ทำให้รู้สึกอึดอัดจนหายใจไม่ออก

"ไปกันเถอะ ฉันจะเลี้ยงน้ำแข็งไสที่ร้านแถวนี้" หลินรั่งโยนหมวกเบสบอลของตัวเองขึ้นไปในอากาศแล้วสวมกลับลงบน...