Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 212

หลังจากส่งตู้ไห่หยวนออกไป ซูจิ้งชูกับลั่วอี้ต่างมองหน้ากันโดยไม่พูดอะไร จ้องตากันเงียบๆ สองวินาที แล้วต่างคนต่างเบือนสายตาหนีอย่างเก้อเขิน

ซูจิ้งชูเกาศีรษะอย่างลำบากใจ ยังไม่รู้ว่าควรจะวางตัวอย่างไรกับน้องชายที่อยู่ดีๆ ก็โผล่มา เธอครุ่นคิดก่อนเอ่ยปาก: "เอ่อ... เพราะฉันอยู่คนเดียวมาตลอด บ้านเลยไม่มี...