Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 174

ทูเฮย์หยวนกับเพื่อนเก่าบอกลากันที่ทางแยก แล้วเขาก็เดินตามเส้นทางเล็กๆ ที่คดเคี้ยวเหมือนลำไส้แกะกลับบ้านเพียงลำพัง

แม้ว่าดวงอาทิตย์จะคล้อยต่ำและลมหนาวจะพัดแรง แต่หลังจากปีนเขามาร่างกายของเขายังอุ่นผ่าว ก้าวเท้าที่เหยียบลงบนแผ่นหินยังคงมั่นคงและหนักแน่น

เมื่อเข้าประตูบ้าน เขาพบว่ารั้วรอบบริเวณไม่ไ...