Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 149

ชูอิ่วหนิงไม่พูดอะไร เพียงจ้องมองเธอนิ่งๆ ดวงตาลึกล้ำราวกับสายน้ำอันมืดมิด เป็นประกายวาววับดั่งแสงจันทร์

เขายกมือฉวยช็อกโกแลตที่เธอกัดไปครึ่งชิ้นจากริมฝีปากของเธอ แล้วใส่เข้าปากตัวเอง อมไว้บนปลายลิ้นสักครู่ ดวงตาลึกล้ำ "นี่เธอทำให้ฉันด้วยมือของเธอเองเหรอ?"

สวีจิ้งซูมองเขาอย่างตะลึง ได้แต่จ้องมองเข...