Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 129

ดวงตาของสวี่จิ้งซูเหมือนกระรอกน้อย ชุ่มฉ่ำ เปล่งประกายราวกับแก้วคริสตัล ส่งสัญญาณความไร้เดียงสาและน่าสงสารอย่างชัดเจน

ริมฝีปากของเธอขยับเบาๆ โดยไม่มีเสียง แต่ชูอิ่วหนิงกลับมองออกทันทีว่าเธอต้องการจะพูดอะไร

"อย่าโกรธนะ ได้ไหม"

มีความออดอ้อน มีความขอร้องแฝงอยู่ พร้อมกับดึงปลายนิ้วของเขาเบาๆ

ในใจเขาพลั...