Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 83

ยามเช้าเป็นช่วงที่พลังล้นเหลือ ฉันอุ้มเขาไว้บนต้นขา แล้วแทรกตัวเข้าไปในที่ที่ฉันคิดถึงมาตลอด

เว่ยหราน ไม่ทันได้ตั้งตัวกับการบุกรุกอย่างฉับพลันของฉัน "อ๊า—" เสียงร้องไห้ดังขึ้นพร้อมกับที่เขากอดคอฉันแน่น

เขานั่งบนต้นขาฉัน ขาเรียวยาวขาวนวลพันรอบเอวฉัน ร่างกายโยกไปมาตามจังหวะบ้าคลั่งของฉัน

เขาทั้งร้องไห...