Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 162

ลมหนาวฤดูใบไม้ร่วงค่อยๆ แผ่มาถึง น้ำค้างยามเช้าและค่ำเริ่มหนักขึ้น ยามพลบค่ำฝนก็เริ่มตก ฉันกับเฟิงอวี่หยางนั่งอ่านหนังสืออย่างเงียบสงบในห้องนอนของฉัน พลางมองฝนที่โปรยปรายอยู่นอกหน้าต่างเป็นระยะ

พวกเรานั่งอยู่บนพรม เบียดชิดกัน แขนของเขาโอบรอบเอวฉัน นี่คือขอบเขตที่ฉันยอมให้เขาได้ เขาสวมเสื้อไหมพรมคอเ...