Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 132

ฉันเห็นรอยยิ้มของเขาที่ไม่น่าไว้ใจ รู้สึกไม่สบายใจอย่างมาก รีบดึงเว่ยหร่านไปดูที่ร้านฝั่งตรงข้าม

ฉันกับเว่ยหร่านเข้าไปในร้านที่มีม่านผ้าสีเขียว ภายในห้องมืดสลัว ไม่มีแสงแดดส่องเข้ามา เราสองคนยืนอยู่ที่ประตูพักหนึ่งเพื่อให้ตาปรับ จึงมองเห็นสภาพภายในห้องได้ชัดเจน

ในร้านมีห้องเล็กๆ หลายห้อง แต่ละห้อง...