Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 32

ฝนซา

ฝนซาแค่นเสียงเย็นชา นางมองทะลุความคิดของเขาตั้งนานแล้ว อย่างไม่รีบร้อน นางอุ้มฝนใหญ่ออกจากเป้สะพายหลัง ลูบศีรษะของฝนใหญ่ พลางเอ่ยวาจาชัดถ้อยชัดคำ

"แกตัดใจซะ ถ้าฉันถูกลักพาตัวไป นิสัยพ่อฉันแกก็รู้ดี ไม่ใช่แค่แกคนเดียว ต่อให้สิบคนอย่างแก พ่อฉันก็ซัดให้ตายคามือได้"

ชุยเจี้ยนเข้าใจทันที ไอ้โก่...