Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 161

คุณย่าชุยดูกระอักกระอ่วนใจ เสบียงนั้นมีพอ แต่ในช่วงเวลาที่ทุกบ้านขาดแคลนอาหารแบบนี้ เอาข้าวออกมาแลกเปลี่ยนก็เหมือนหาเรื่องตายเอง

แต่ไม่แลกก็น่าสงสารครูที่โรงเรียน พวกเขาจะสอนเด็กได้อย่างไรถ้าตัวเองยังหิวโซอยู่

ชุย หัวเฉียงเอ่ยขึ้น "พรุ่งนี้ผมจะเอามันเทศยี่สิบจิ้นไปที่โรงเรียน บอกครูว่ามีเท่านี้ ให้...