ข้าขี่ลมและหิมะ

บทที่ 43

ทิมซูโจ้วหัวเราะเบาๆ แต่เสียงหัวเราะนั้นไม่ได้ฟังดูสนุกสนาน แต่มีความรู้สึกเหมือนเสียใจที่เหล็กไม่กลายเป็นเหล็กกล้า "ดูลูกโง่ของฉันสิ เขายังคิดว่าตัวเองเป็นวีรบุรุษ เป็นคนมีน้ำใจนัก"

คำพูดนั้นไม่ได้พูดกับทิมซื่อชางโดยตรง

ทิมซื่อชางรู้สึกสงสัยในใจ เขาเงยหน้าขึ้นมองไปที่หลังม่านไม้ไผ่ เขาสงสัยว่ามีค...