ข้าขี่ลมและหิมะ

บทที่ 28

เป่ยฉางไหวมองจ้าวยุนด้วยดวงตาสีดำที่เปียกชื้น เขามีดวงตาคล้ายจิ้งจอก แต่แววตากลับไม่มีความเจ้าเล่ห์ แต่กลับดูไร้เดียงสามากกว่า

จ้าวยุนรู้สึกว่าใจของเขาเริ่มสับสน เขากดเป่ยฉางไหวให้นอนคว่ำลงบนเตียง เป่ยฉางไหวคุกเข่าอยู่ ซุกหน้าลงบนหมอนปักลวดลาย เมื่อไม่สามารถมองเห็นสิ่งใดได้ เขาจึงพอจะทนรับความอับอา...