ข้าขี่ลมและหิมะ

บทที่ 133

ภายในม่านไข่มุก ไป่ฉางไหวกอดเสี่ยจงจวิ้นไว้แน่น ซบหน้าลงบนอกของเขา น้ำตาไหลอาบโดยไม่อาจห้ามได้ แต่ยังคงกลั้นเสียงสะอื้นไว้ในลำคอ

เสี่ยจงจวิ้นเอนตัวพิงศีรษะ ปลายนิ้วเล่นม้วนเส้นผมของไป่ฉางไหว

เขาก้มมองเห็นไหล่ของไป่ฉางไหวที่สั่นไม่หยุด รู้ว่าเขารู้สึกเจ็บปวดในใจ ดังนั้นเสี่ยจงจวิ้นจึงเล่าถึงความทุก...