ข้าขี่ลมและหิมะ

บทที่ 102

เผยชางไหวยิ้มเล็กน้อย มือข้างหนึ่งโอบใบหน้าของเจ้าอวิ๋น แล้วจูบเบาๆ ที่ริมฝีปากของเขา จูบนั้นเต็มไปด้วยความอ่อนหวานที่บรรยายไม่ถูก

เขาพูดอย่างอ่อนโยนว่า "ได้"

เผยชางไหวมัดผมยาวของตนอย่างลวกๆ ลุกขึ้นเดินออกไป ทิ้งให้เจ้าอวิ๋นอยู่เพียงลำพัง

เจ้าอวิ๋นลูบริมฝีปากที่ยังชื้นอยู่อย่างเหม่อลอย แล้วอดไม่ได้ท...