Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 412

เช้าวันรุ่งขึ้น ฉันไปรับคุณตาหลังค่อม แล้วพวกเราทั้งสามคนก็ออกเดินทางตรงไปยังบ้านเกิด

ออกจากที่นั่นมาได้หนึ่งปีแล้ว ไม่รู้ทำไม พอนึกถึงว่าต้องกลับไป หัวใจฉันก็เต้นรัวอย่างประหลาด ราวกับมีพลังบางอย่างกำลังกัดกินอยู่ในใจ ฉีกทึ้ง ทำให้รู้สึกหวั่นไหว

เนื่องจากครั้งนี้เราขับรถไป ความเร็วจึงเร็วกว่าเดิม...