แฟนสาวสุดสวยของเพื่อน

บทที่ 4

มือของเธอค่อยๆ ยกออกจากโคลน

หลินชวนส่ายหน้า "พี่เย่ว คุณกำลังทำอะไรอยู่ ผมมองไม่เห็น ต้องการความช่วยเหลือไหม"

ฉินเย่วเรียกชื่อเขาตรงๆ อย่างจริงจังทันที ทำให้หลินชวนรู้สึกใจเต้นเล็กน้อย

แม้จะพูดออกไปแบบขอไปที แต่หลินชวนเห็นชัดว่าดวงตาของฉินเย่วเป็นประกายขึ้นมา เธอลังเลอยู่สองสามวินาที "หลินชวน คุณช่วยฉันหน่อยได้ไหม"

"ช่วยอะไร" หลินชวนถาม

ใบหน้าที่แดงระเรื่อของฉินเย่วยิ่งเปล่งปลั่งขึ้น สายตาที่มองหลินชวนก็เปลี่ยนไป "คุณเข้ามาสิ..."

นัยของคำพูดในสถานการณ์เช่นนี้ หลินชวนต้องเป็นคนโง่เท่านั้นถึงจะไม่เข้าใจ

หลินชวนกลืนน้ำลายอึกใหญ่ ส่วนล่างของเขาแข็งตัวขึ้นจนแทบจะทะลุเสื้อผ้าออกมา ทำให้เขารู้สึกทรมานมาก

คืนนี้ถ้าไม่ได้ระบายออกมา เขาคงนอนไม่หลับแน่ ตอนนี้ในสมองของเขาเต็มไปด้วยภาพร่างขาวเนียนอ่อนช้อยของฉินเย่ว

ดูเหมือนว่าจางผิงคงไม่เก่งบนเตียง หลังจากเสร็จกิจแล้ว ฉินเย่วที่ไม่พอใจจึงเลือกที่จะแอบมาทำเองในห้องอาบน้ำ

ถ้าเป็นเขา เขาจะทำให้ฉินเย่วลุกไม่ขึ้นแน่!

พอคิดแบบนั้น หลินชวนก็ด่าตัวเองในใจอย่างรุนแรงทันที

แม้ว่าฉินเย่วตอนนี้จะเป็นแค่แฟนของจางผิง แต่เธอกำลังจะแต่งงานกับจางผิงในเร็วๆ นี้ เธอเป็นผู้หญิงของเพื่อนรักของเขา

หลินชวนรีบข่มความคิดเหลวไหลเหล่านี้ พยายามทำให้ตัวเองใจเย็นลง

เขาหายใจลึกๆ หลายครั้ง จนในที่สุดก็ข่มไฟราคะนั้นลงได้

แต่วินาทีถัดมา ฉินเย่วก็พูดกับหลินชวนด้วยน้ำเสียงออดอ้อนอีกครั้ง "ฉัน... ช่วยฉันหน่อย ฉันรู้สึกไม่สบายนิดหน่อย"

เสียงนั้นทำให้หลินชวนรู้สึกอ่อนระทวยไปทั้งตัว ไม่ได้เกินจริงเลยสักนิด

ฉินเย่วลุกขึ้นยืนและเดินอย่างกล้าหาญมาทางหลินชวน

เธอรู้ว่าหลินชวนมองไม่เห็นและหูก็ไม่ค่อยดี เธอจึงไม่หลบหลีกและเผชิญหน้ากับหลินชวนอย่างตรงไปตรงมา เห็นได้ชัดว่าความกลมกลึงสองอันกำลังส่ายไหวเบาๆ ด้านบนมีจุดสีแดงอ่อนสองจุดที่ทำให้ส่วนล่างของหลินชวนแทบจะระเบิดออกมา

ฉินเย่วเดินมาหยุดตรงหน้าหลินชวน เขาแม้กระทั่งได้กลิ่นครีมอาบน้ำอ่อนๆ จากตัวเธอ

เธอจับมือของหลินชวน มันลื่นนุ่มและอ่อนนวล รู้สึกสบายมาก

จากนั้นก็นำทางให้หลินชวนเดินเข้าไปข้างใน ฉินเย่วหน้าแดง พูดเบาๆ ว่า "ระวังหน่อย พื้นลื่นมาก"

ในที่สุดฉินเย่วก็ค่อยๆ นั่งลงบนโถส้วมและยกขาทั้งสองข้างขึ้น ทันใดนั้น จากมุมที่ยืนอยู่ หลินชวนสามารถมองเห็นดินแดนอันงดงามข้างล่างได้อย่างชัดเจน สมองของเขาเหมือนระเบิด ไฟราคะที่เพิ่งถูกกดลงไปเมื่อครู่ ตอนนี้พุ่งขึ้นมาถึงสมองโดยตรง

"หลินชวน คุณไม่สบายหรือ ทำไมถึงก้มตัวแบบนั้น"

ฉินเย่วหัวเราะคิกคัก

หลินชวนรู้ว่าเธอกำลังยั่วเขาโดยเจตนา ทั้งคู่เป็นคนฉลาด มองปราดเดียวก็รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

หลินชวนหน้าแดงก่ำด้วยความอึดอัด รู้สึกกระอักกระอ่วนมาก รีบก้มตัวไปข้างหลังอีกครั้ง บอกว่าปวดท้องนิดหน่อย

พูดจบก็โยนผ้าขนหนูไปให้ฉินเย่ว หลินชวนหันหลังจะวิ่งออกไป เขากลัวว่าถ้าอยู่ต่อไป เขาจะควบคุมตัวเองไม่ได้

ฉินเย่วมือไว คว้ามือของหลินชวนไว้ทันที ไม่ให้เขาไป

"หลินชวน ช่วยฉันหน่อย ฉันรู้สึกไม่สบายนิดหน่อย"

หลินชวนส่ายหน้า "พี่เย่ว คุณไม่สบายตรงไหน ให้พี่จางมาช่วยคุณได้นะ ผมไม่เหมาะสมหรอก"

ต้องรู้ว่าจางผิงยังอยู่ในห้องข้างๆ ถ้าเขาเกิดเดินมาเจอเข้า อาจจะทำให้เกิดความเข้าใจผิดใหญ่โตได้