Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 395

"เอาเถอะ โตกันแล้ว ไม่ฟังคำแล้วสินะ ไปให้พ้น ไปให้ไกลๆ อย่าให้กูเห็นหน้าพวกมึงอีก"

หลินชวนเช็ดเลือดที่ใบหน้า ยื่นมือไปประคองแขนของจางผิง แล้วพูดอย่างสงบว่า "ฉันจะพาเธอกลับบ้าน"

เขาดิ้นรนอยู่ครู่หนึ่ง แล้วในที่สุดก็เงียบลง ปล่อยให้หลินชวนพยุงเขากลับบ้าน

จางผิงหายใจสม่ำเสมอขึ้นมาก

พอกลับถึงบ้าน เข...