Read with BonusRead with Bonus

122.คำสาบาน

หัวใจฉันเต้นรัวจนแทบจะหลุดออกมาจากอก เต้นรัวด้วยความเร่งรีบขณะที่ฉันนั่งนิ่งอยู่บนเตียงนั้น แขนขาสั่นเบาๆ

ฉันไม่กล้าขยับหรือส่งเสียงใดๆ หนังสือที่ถืออยู่ในมือถูกลืมไปนานแล้ว ขณะที่ฉันตั้งใจฟังเสียงที่อาจดังมาจากอีกฟากของประตูบานนั้น ไม่มีเสียงอะไรเลย

การบอกว่าฉันประหม่าถือเป็นคำพูดที่อ่อนเกินไป ฉั...