Read with BonusRead with Bonus

114.พ่อที่รัก

ฉันปล่อยเสียงหาวเบาๆ และพลิกตัวนอนหงายบนเตียง สายตาว่างเปล่าและไร้จุดหมายขณะจ้องมองเพดาน น้ำตาของฉันแห้งไปนานแล้ว เหลือเพียงความตึงเหนียวที่ดึงรั้งผิวหน้าทุกครั้งที่ขยับตัว เป็นร่องรอยเดียวที่บ่งบอกถึงการไหลอย่างเชื่องช้าลงมาตามใบหน้า

ฉันรู้สึกถึงเขาได้ ทุกอย่างดูเหมือนจริงมาก เวทมนตร์ของฉันสามารถจ...