บทที่ 6
ฉันเข้าใจผิดว่าคำพวกนั้นเป็นคำสัญญา ช่างโง่เขลาเหลือเกิน
ฉันไม่รู้ว่าตัวเองหลับไปตอนไหนระหว่างร้องไห้ พ่อปลุกฉันให้ลุกมากินข้าวเย็น แต่ฉันปฏิเสธเพราะไม่อยากกินอะไรเลย พ่อยังคงป้อนฉันทั้งที่ตาฉันบวมปิดสนิท เขาตรวจวัดอุณหภูมิร่างกายฉันอีกครั้งและพบว่าไข้ขึ้นสูงกว่าเดิม เขาให้ยาฉันแล้วจูงฉันเข้านอน
"เรียกพ่อนะถ้าหนูต้องการอะไร" เขาพูดพลางจูบหน้าผากฉัน ฉันพยักหน้ารับแล้วหลับตาลง ตอนเช้าไข้ฉันยิ่งสูงขึ้น พ่อเป็นห่วงมากเลยลางานไม่ไปทำงาน
"พ่อคะ หนูไม่เป็นไรแล้ว พ่อไปทำงานเถอะ" ฉันพูดเป็นครั้งที่สิบแล้วขณะที่เขากำลังเปลี่ยนผ้าเย็นบนหน้าผากฉัน
"พ่อจะไม่ไปไหนทั้งนั้นเมื่อลูกของพ่อกำลังมีไข้สูง" เขาพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น ทำให้ฉันต้องหุบปาก
"หนูอยากกินผลไม้ไหม" เขาถามเพราะฉันไม่ได้กินอะไรเลยตั้งแต่เช้า
"ไม่" ฉันส่ายหน้าปฏิเสธเพราะไม่รู้สึกอยากกิน แค่ได้ยินชื่ออาหารก็รู้สึกอยากอาเจียนแล้ว
"พ่อจะไปเปลี่ยนน้ำให้เย็นกว่านี้ เดี๋ยวกลับมา" เขาพูดพลางลุกขึ้นถือชามน้ำไปด้วย ฉันหลับตาลงพยายามจะนอนหลับ แต่เหตุการณ์เมื่อวานก็วนเวียนอยู่ในหัวทำให้น้ำตาคลอขึ้นมาในดวงตาที่บวมอยู่แล้ว ฉันลืมตาขึ้นเมื่อได้ยินเสียงกริ่งประตูบ้าน
"มาแล้วครับ" พ่อตะโกนตอบ ฉันคิดว่าเขาอยู่ในครัว คงมีใครมาหา ฉันหลับตาลงอีกครั้งพยายามทำจิตใจให้ว่างขณะที่พ่อไปเปิดประตู ฉันได้ยินเสียงฝีเท้าหนักๆ เดินเข้ามาในบ้าน
"หลานอยู่ไหน" ฉันได้ยินเสียงคุณยายถามพ่อด้วยความเป็นห่วง ขณะยืนอยู่ที่เชิงบันได คุณยายมาเยี่ยมฉันและพ่อคงบอกท่านเรื่องสุขภาพฉันแล้ว ประตูห้องฉันเปิดออกและรอยยิ้มก็ปรากฏบนใบหน้าฉันเมื่อเห็นคุณยาย
"คุณยาย" ฉันพูดอย่างดีใจเมื่อท่านเดินเข้ามาพร้อมรอยยิ้มอบอุ่นบนใบหน้าเมื่อเห็นฉัน แต่รอยยิ้มของฉันจางหายไปเมื่อเห็นคนที่เดินตามท่านเข้ามา เขามาทำอะไรที่นี่
"เกิดอะไรขึ้นกับหลานของยาย" ท่านถามขณะนั่งลงบนเก้าอี้ตัวที่พ่อนั่งเมื่อไม่กี่นาทีก่อน
"ไข้ค่ะ" ฉันตอบพร้อมรอยยิ้มเจื่อนๆ ดวงตาสีอำพันของเขาจ้องมองฉันขณะยืนพิงผนังอยู่
"หนูกินยาแล้วหรือยัง" ท่านถามขณะตรวจวัดอุณหภูมิฉัน
"หนูต้องกินอะไรก่อนถึงจะกินยาได้ แต่หนูไม่ยอมแม้แต่จะดื่มน้ำ" พ่อพูดด้วยความกังวลขณะเดินเข้ามาพร้อมชามน้ำเย็น เขานั่งลงข้างฉันแล้วเปลี่ยนผ้าบนหน้าผากฉัน
"หลานจะกินซุปที่ป้าส่งมาให้" คุณยายพูดพลางหยิบกระติกน้ำร้อนจากมือเขา
"ไม่ค่ะ หนูไม่อยากกิน" ฉันพูดพร้อมทำหน้าบึ้ง
"กินสักหน่อยเถอะ จะได้กินยาได้" ท่านพูดเสียงนุ่มทำให้ฉันพยายามเข้าใจ ท่านรู้ว่าฉันจะไม่ปฏิเสธท่าน ฉันพยักหน้าเบาๆ ขณะที่พ่อไปหยิบชามกับช้อน เขากลับมานั่งข้างฉันแล้วเอาผ้าออกจากหน้าผากฉันเพื่อเปลี่ยนเป็นผ้าเย็น ฉันไม่มองไปทางเขาเลย พ่อกลับมาและฉันพยายามลุกขึ้นนั่งบนเตียงด้วยร่างกายที่อ่อนแรง เขารีบช่วยฉันทันทีแม้ฉันจะยังไม่ทันยกตัวขึ้นเลย พ่อเทซุปใส่ชามและวางไว้ตรงหน้าฉัน
"ผมจะป้อนเธอเอง" เขาพูดกับพ่อขณะที่พ่อกำลังจะทำ ฉันไม่อยากกินจากมือเขา แต่ก็ไม่อาจปฏิเสธเขาต่อหน้าทุกคนได้ และเขาก็กำลังฉวยโอกาสนี้
"ผมจะไปเอายาให้หนู" พ่อพูดและเดินออกจากห้องไปหายา เขาตักซุปเต็มช้อนมาที่ปากฉัน และฉันก็จิบมันเล็กน้อยโดยไม่มองหน้าเขา
"คุณยายคะ ทำไมป้าไม่มาเยี่ยมหนูด้วยล่ะ" ฉันถามขณะที่เขายังคงป้อนฉันอยู่
"วันนี้มีแขกมาบ้าน ป้าเลยต้องอยู่ต้อนรับพวกเขา" ท่านพูดพร้อมรอยยิ้ม ฉันพยักหน้าเข้าใจ ซุปอร่อยแต่ฉันกินมากกว่านี้ไม่ไหวแล้ว
"หนูกินอีกไม่ไหวแล้วค่ะ" ฉันปฏิเสธที่จะกินต่อ
"เธอยังกินไม่ถึงครึ่งเลย เธอกินยาตอนท้องว่างไม่ได้ กินซะก่อนที่มันจะเย็น" เขาพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่นซึ่งมักทำให้ฉันเชื่อฟังเขาเสมอแม้จะไม่อยากก็ตาม
"ใช่ เขาพูดถูก กินให้หมดนะ" คุณยายพูดขณะมองเราด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า หลายครั้งที่ฉันปฏิเสธจะกินต่อ แต่เขาก็ป้อนฉันจนหมด
"นี่" พ่อพูดพร้อมกับยื่นยาให้ฉัน แต่ก่อนที่ฉันจะรับมันได้ เขาก็หยิบมันไปจากพ่อแล้วนำมาใกล้ริมฝีปากฉัน เขาใส่มันเข้าปากฉันขณะที่นิ้วของเขาปัดผ่านริมฝีปากล่างของฉัน ฉันหันหน้าหนีและดื่มน้ำที่เขาวางที่ริมฝีปากฉัน
"ตอนนี้ที่รัก พักผ่อนบ้างนะ ฉันจะมาดูอีกทีหลัง" เธอพูดขณะที่เขาช่วยฉันจัดหมอนให้เข้าที่ ฉันยิ้มให้เธอเล็กน้อยก่อนหลับตาลงเพราะไม่อยากเห็นหน้าเขา ขณะที่พ่อกำลังช่วยคุณยายเดินออกจากห้อง เขาห่มผ้าให้ฉันถึงคาง และสิ่งต่อมาที่เขาทำคือทำให้นิ้วของฉันกำเป็นกำปั้น เขาจูบหน้าผากฉัน ฉันพยายามควบคุมตัวเองและความโกรธไว้ขณะที่หลับตา ฉันลืมตาขึ้นก็ต่อเมื่อได้ยินเสียงประตูปิด
วันต่อมาฉันยังมีไข้เล็กน้อย และป้ามาเยี่ยมพร้อมกับซุปและคัพเค้ก โดยมีเขาเดินตามหลังมา เควินก็มาเยี่ยมฉันด้วย ฉันดีใจที่ได้เจอเขา เราทานมัฟฟินด้วยกันขณะเล่นบอร์ดเกม ส่วนเขานั่งอยู่บนเก้าอี้ข้างๆ มองเราเล่นกัน อีกครั้งตอนกลับเขาจูบหน้าผากฉันทำให้ฉันโกรธ แต่ฉันไม่ยอมคุยหรือมองเขา หลังจากนั้นไม่กี่วัน ฉันรู้สึกดีขึ้นและกลับไปที่คฤหาสน์ริเวร่าเพื่อเล่นกับเควิน เพราะฉันเริ่มเบื่อที่ต้องนั่งอยู่ในห้องทั้งวัน
"เควิน นั่นโกงนะ" ฉันพูดอีกครั้งเมื่อเขาพยายามโกง
"เปล่า ดูให้ดีสิ ฉันว่าเธอยังมีไข้อยู่" เขาพูดพร้อมรอยยิ้มบนใบหน้าขณะที่โกงมากขึ้น ฉันครางออกมาเมื่อเขาชนะด้วยการโกง ฉันวางรีโมตคอนโทรลลง
"ฉันหิวน้ำ จะไปเอาน้ำที่ครัว" ฉันพูดพร้อมกับลุกขึ้นเพื่อไปที่ครัว
"เอามาให้ฉันด้วย" เขาพูดขณะเริ่มเล่นคนเดียว ฉันฮัมเพลงและเดินออกจากห้องเขา ป้ากำลังทำอะไรบางอย่างตอนที่ฉันไปดื่มน้ำ ฉันหยิบน้ำให้คาวินเมื่อป้าขอให้ฉันนำแก้วกาแฟไปให้ที่ห้องเขา ฉันอยากปฏิเสธเพราะไม่อยากเห็นหน้าเขา
"ป้าคงไม่ขอให้หนูช่วยหรอก แต่ป้ามีงานต้องทำน่ะ" เธอพูดขณะคนอะไรบางอย่างในกระทะ
"ไม่เป็นไรค่ะ หนูจะเอาไปให้ที่ห้องเขาเอง" ฉันพูดพร้อมรับแก้วและเดินไปที่ห้องเขา ฉันไม่อยากไปแต่ต้องไป ฉันจะวางแก้วบนโต๊ะและรีบเดินออกมา ฉันเคาะประตูห้องเขา
"เข้ามา" เขาพูดและฉันเปิดประตูเดินเข้าไป ทันทีที่เปิดประตู ลมหายใจฉันสะดุด เขายืนอยู่ที่นั่นสวมแค่กางเกงวอร์มกับกล้ามเนื้อหน้าท้องที่เห็นชัดเจน มือถือหนังสือ เขาเงยหน้าขึ้นเห็นฉันยืนถือแก้วกาแฟ เขาโยนหนังสือลงบนเตียงเมื่อเห็นฉัน ฉันก้มตาลงและเดินเข้าไปวางกาแฟบนโต๊ะ กำลังจะเดินออกมาเมื่อมือแข็งแรงคว้าแขนฉันทำให้ฉันถูกดึงเข้าหาเขาพร้อมเสียงหายใจที่หลุดออกจากปาก เขากักฉันไว้กับอกเปลือยของเขาขณะวางมือบนเอวฉัน ฉันพยายามหลุดจากการเกาะกุมของเขาแต่เขาไม่ปล่อย
"คิดจะโกรธฉันไปอีกนานแค่ไหน ลูน่า" เขาถามด้วยเสียงนุ่มนวล เรียกชื่อเต็มของฉัน แต่ฉันปฏิเสธที่จะมองเขา เขายกมือขึ้นและเกี่ยวผมเล็กๆ ของฉันออกจากใบหน้า จากนั้นก็โอบใบหน้าฉันไว้ขณะที่นิ้วของเขาวาดวงกลมเบาๆ บนแก้มฉัน
"จะคุยกับฉันไหมถ้าฉันให้ช็อกโกแลตที่เธอชอบ" เขาถามด้วยเสียงที่เต็มไปด้วยความหวัง ขณะที่ฉันมองเขาด้วยสายตาแข็งกร้าว พูดแล้วเขาก็หยิบอะไรบางอย่างจากโต๊ะโดยยังไม่ปล่อยฉัน เขาแสดงให้ฉันเห็นกล่องช็อกโกแลตที่เขามักจะซื้อมาฝากฉันเสมอเมื่อกลับบ้าน ฉันมองเขาด้วยกรามที่แข็งและดวงตาที่โกรธ เขาไม่เคยปฏิเสธเลยสักครั้งว่าอลิชาไม่ใช่แฟนเขา ความหวังเล็กๆ ที่ฉันมีก็ถูกบดขยี้ในตัวฉัน
"ฉันเจอมันในห้องน้ำของคุณ" ฉันได้ยินเสียงอลิชาขณะที่เธอเดินออกมาจากห้องน้ำของเขาสวมเพียงเสื้อยืดตัวยาว ทำให้หัวใจฉันเจ็บปวดยิ่งขึ้นขณะที่เธอมองบางอย่างในมือเธอ ฉันรู้สึกถึงความร้อนผ่าวในอกอีกครั้งซึ่งพยายามจะฝังลึกในหัวใจฉัน ฉันดึงมือเขาออกก่อนที่เธอจะเห็น เขากำลังกอดฉันตอนที่แฟนของเขาอยู่ในห้องน้ำ ฉันรับช็อกโกแลตขณะที่เขายิ้มให้ฉันด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยความหวัง แต่ฉันเดินไปหาอลิชาและวางมันในมือเธอ ซึ่งฉันไม่เคยแบ่งให้ใครมาก่อน ฉันพูดด้วยน้ำเสียงไร้อารมณ์และเดินออกไป
"แฟนคุณซื้อช็อกโกแลตมาฝากคุณ"